Door een jeugd beïnvloed bij boswandelingen en paddenstoelen plukken met haar grootvader, is het vrij instinctief dat Doud haar werk wijdde aan de flora en fauna van de mistige streken van België, waar ze vandaan komt.

Ze probeerde een balans te vinden tussen tederheid en brutaliteit, twee paradoxale elementen die naast elkaar bestaan in de natuur. Ze vermengd leven en dood via verschillende wilde bessen, paddestoelen, botten en dieren.

Ze realiseert haar werk graag in een grafische en schetsmatige stijl met details, wat haar impulsieve maar nauwgezette karakter weerspiegelt.